کشف تلوریم یک معضل ایجاد می کند: از یک طرف، ایجاد تعداد زیادی از منابع انرژی سبز ضروری است، اما از طرف دیگر، منابع معدن ممکن است آسیب زیادی به محیط زیست وارد کند.

معاوضه بین ایجاد انرژی سبز و تخریب معدن چیست؟

طبق گزارشی در MIT Technology Review، محققان در زیر سطح اقیانوس فلز کمیاب پیدا کردند، اما تا حد زیادی این کشف را با یک مشکل مبرم به همراه آورد: در فرآیند بهره برداری از منابع طبیعی، جایی که ما باید یک خط بکشیم.

به گزارش بی بی سی، دانشمندان یک تلوریم فلزی بسیار غنی از خاک کمیاب را در کوه های دریایی در 300 مایلی سواحل جزایر قناری شناسایی کرده اند. در عمق 1000 متری زیر سطح دریا، سنگی به ضخامت دو اینچ که در میان کوه‌های زیردریایی محصور شده است حاوی تلوریم فلزی کمیاب است که 50000 برابر بیشتر از زمین است.

تلوریم را می توان در برخی از کارآمدترین سلول های خورشیدی جهان استفاده کرد، اما مشکلاتی نیز دارد که بهره برداری از آنها مانند بسیاری از فلزات خاکی کمیاب دشوار است. بر اساس پروژه ای که برام مورتون رهبری می کند، این کوه می تواند 2670 تن تلوریم تولید کند که معادل یک چهارم کل عرضه جهان است.

این اولین بار نیست که استخراج فلزات کمیاب مورد توجه قرار می گیرد. شناخته شده است که تمام فلزات در سنگ های ته اقیانوس وجود دارند و برخی سازمان ها به استخراج آنها علاقه نشان داده اند. Nautilus Minerals، یک شرکت کانادایی، ابتدا با مقاومت دولت مواجه شد، اما اکنون در حال کار برای استخراج مس و طلا از سواحل پاپوآ تا سال 2019 است. چین به طور فعال در حال مطالعه چگونگی حفاری فلزات از کف اقیانوس هند است، اما هنوز انجام نشده است. برای شروع رسمی منابع بستر دریا جذاب هستند و تحقیقات فعلی ما در مورد خودروهای الکتریکی و انرژی پاک تقاضا برای فلزات کمیاب و فلزات گرانبها را افزایش داده است. در حال حاضر بهره برداری از منابع زمینی پرهزینه است، اما به نظر می رسد دسترسی به این منابع از ته دریا، تقاضای فزاینده برای انرژی پاک در آینده را برآورده کند. و واضح است که توسعه دهندگان می توانند سود زیادی کسب کنند.

اما تناقض این است که اکنون بسیاری از محققان نگران آسیب زیست محیطی این طرح ها هستند. به عنوان مثال، در اوایل سال جاری، تجزیه و تحلیل آزمایش‌های معدنکاری در اعماق دریا نشان داد که حتی آزمایش‌های مقیاس کوچک می‌تواند اکوسیستم‌های دریایی را نابود کند. ترس این است که اقدام بزرگتر منجر به تخریب بیشتر شود. و مشخص نیست که اگر اکوسیستم مختل شده باشد، چگونه عواقب بدتری ایجاد خواهد کرد، حتی ممکن است با الگوهای آب و هوای اقیانوس یا تفکیک کربن تداخل داشته باشد.

کشف تلوریوم یک معضل نگران کننده را ایجاد می کند: از یک طرف، ایجاد تعداد زیادی از منابع انرژی سبز ضروری است، اما از طرف دیگر، این منابع معدن ممکن است آسیب زیادی به محیط زیست وارد کند. این موضوع این سوال را مطرح می کند که آیا مزایای اولی بر عواقب بالقوه دومی بیشتر است؟ پاسخ به این سوال ساده نیست، اما فکر کردن به آن بینش بیشتری به ما می‌دهد که آیا واقعاً آماده کشف ارزش کامل آنها هستیم یا خیر.